Odmiana przymiotników w niemieckim mianowniku i bierniku

Odmiana przymiotników w niemieckim mianowniku i bierniku – to trzeba zapamiętać

Niemieckie przymiotniki zdecydowanie nie są Ci obce. Znasz ich całkiem sporo i świetnie radzisz sobie z ich stopniowaniem. Założymy się więc, że z chęcią podejmiesz się kolejnego wyzwania, którym jest odmiana przymiotników w niemieckim mianowniku i bierniku. 😉 Zaczniemy od wyjaśnienia, na czym polega deklinacja, od czego zależy i kiedy jest obowiązkowa. Zrobimy to w najprostszy możliwy sposób i będziemy posiłkować się wieloma zabawnymi anegdotami, żeby gramatyka niemiecka nie była taka straszna, jak ją malują. Zdobyta wiedza ułatwi Ci swobodne porozumiewanie się z kolegami z zagranicy i nie tylko, dlatego nie traćmy czasu i zaczynajmy!

Co to jest przymiotnik?

Przymiotniki (die Adjektive) to słowa, które opisują cechy rzeczy lub osób. Odpowiadają na pytanie „jaki?” (jakie coś lub ktoś jest?), np. „duży”, „śmieszny”, „okrągły” itp. Przymiotniki stoją najczęściej między rodzajnikiem a rzeczownikiem lub na końcu zdania:

• Dieses Zimmer ist wirklich schön. – Ten pokój jest naprawdę ładny.
• Das ist aber ein schönes Zimmer! – Ale to jest ładny pokój!

Przymiotników nie odmienia się, jeśli występują po rzeczowniku lub zaimku osobowym, który opisują.

• Das Wohnzimmer ist möbliert. – Pokój dzienny jest umeblowany.

Co to jest odmiana przymiotników i kiedy się jej używa?

Przymiotnik może również stać bezpośrednio przed rzeczownikiem, który opisuje. W takiej sytuacji odmieniasz końcówkę przymiotnika i dostosowujesz ją do rzeczownika, który występuje po danym przymiotniku:

• Hier befindet sich das möblierte Wohnzimmer. – Tutaj znajduje się umeblowany pokój dzienny.

Ta zmiana przymiotnika nazywa się odmianą przymiotnika.

Od czego zależy deklinacja?

Przymiotniki otrzymują różne końcówki w zależności od rzeczownika, przed którym występują, a dokładnie od jego liczby, płci i przypadku. To jest dokładnie to, co nazywamy „deklinacją przymiotników”. Po prostu dostosowują swoją końcówkę do rzeczownika:

• Das ist eine große Küche. (die, Nom.) – To jest duża kuchnia.
• Wir haben einen guten Mietvertrag. (der, Akk.) – Mamy dobrą umowę najmu.

Wyobraźmy sobie zatem, że rodzajnik jest szefem, a przymiotnik jego zastępcą.

To, jaką końcówkę otrzyma przymiotnik, zależy od szefa:

• od tego, czy jest on określony (der, die, das), 
• czy nieokreślony (ein, eine), 
• czy też w ogóle nie ma rodzajnika.

Końcówka przymiotnika zależy od następujących kwestii:

• Czy rzeczownik jest rodzaju męskiego, żeńskiego czy nijakiego, a może w liczbie mnogiej?
• Jaki rodzajnik poprzedza rzeczownik: określony, nieokreślony czy może nie ma żadnego rodzajnika?
• Czy mamy do czynienia z Nominativem, Genitivem, Dativem czy Akkusativem?

Jak odmieniamy przymiotniki po rodzajniku określonym?

Jeśli przed przymiotnikiem znajduje się rodzajnik określony, to praktycznie wykonuje on całą pracę: wyraźnie określa liczbę, rodzaj, a także przypadek.

Przymiotnik nie musi się zbytnio starać, bo prawie zawsze dostaje końcówkę „-e”. Są tylko 3 przypadki, w których końcówka to „-en”. W poniższej tabeli możesz zobaczyć, które z nich.

Wskazówka: Zapamiętaj po prostu, gdzie dodajesz „-en”, dla reszty możesz użyć końcówki „-e”.

Zaimki wskazujące, takie jak „diese“, „dieses“, „dieser“ itp., odmieniają się tak samo jako rodzajniki określone. Przymiotnik po zaimkach wskazujących będzie miał taką samą końcówkę jak po rodzajnikach określonych, czyli „-e” lub „-en”.

Jak deklinować przymiotniki po rodzajnikach nieokreślonych?

Teraz sytuacja się zmienia – szef, czyli rodzajnik, jest nieokreślony (ein, eine).

Tam, gdzie w pierwszej tabeli mieliśmy pięć razy końcówkę „e”, teraz przymiotnik otrzyma końcówkę rodzajnika określonego (der  → er, die  → e, das  → es). Dzięki temu widać na pierwszy rzut oka, czy rzeczownik jest rodzaju żeńskiego, męskiego czy nijakiego. A co z ostatnią końcówką w rodzajniku męskim w Akkusativie? Ponownie dodajesz „-en”. W przypadku rodzajników określonych nie ma liczby mnogiej – jest o tyle prościej. 😉

Po przeczeniu „kein” w liczbie pojedynczej, przymiotniki mają takie same końcówki jak po rodzajnikach nieokreślonych. Jak o tym pamiętać? Ein, kein, mein – to się rymuje! A jakie końcówki mają przymiotniki po „kein” w liczbie mnogiej? Rodzajniki nieokreślone występują tylko w liczbie pojedynczej. W liczbie mnogiej, przymiotniki po „kein” mają takie same końcówki jak po rodzajnikach określonych.

Jak odmieniamy przymiotniki bez rodzajnika?

Jak to czasami bywa w życiu – szef, czyli rodzajnik, nie pojawił się w pracy i jego zastępca (przymiotnik) musi przejąć wszystkie zadania. Mamy wtedy do czynienia z rodzajnikiem zerowym.

Jeśli przed rzeczownikiem nie ma rodzajnika, to przymiotnik musi pokazać, jaki rodzaj, liczbę i przypadek ma rzeczownik. Aby to zrobić, przymiotnik przyjmuje końcówki, które mają rodzajniki określone – jednak same rodzajniki nie pojawiają się w zdaniu. Wskazówka: Na szczęście dość rzadko zdarza się, że szef (rodzajnik) nie pojawia się w pracy.

Odmiana przymiotników w niemieckim mianowniku i bierniku krok po kroku

Dobrze Ci poszło! Wiesz już, że gdy odmieniasz przymiotnik, musisz zwracać uwagę na rzeczownik, który znajduje się za nim w zdaniu. To od niego zależy to, jaką końcówkę będzie miał przymiotnik. Oprócz tego zapamiętałeś jeszcze sporo innych przydatnych informacji, jednak możemy Ci obiecać, że to nie wszystko, co dla Ciebie przygotowaliśmy. Zapisz się na nasz kurs niemieckiego online na poziomie podstawowym, a sam się o tym przekonasz. 🙂

Droga do sukcesu bywa kręta, ale z nami będziesz mógł pójść na skróty. Nasza lektorka, Justyna, mieszka w Niemczech i zna ten kraj od podszewki. Dzięki temu stworzyła autorski program zajęć. Zawiera wyłącznie to, co jest Ci potrzebne, by poznać niemiecki dla początkujących, który jest żywym językiem, a nie zbiorem niezrozumiałych formułek. Czekamy na Ciebie! Los geht’s!